فرمان عبدالله اوجالان برای انحلال پ .ک. ک، همراه با تمایل بی سابقه رجب طیب اردوغان به گفت وگو و همکاری با نیروهای کردی، نه تنها سیاست داخلی ترکیه را دگرگون می کند، بلکه پیامدهایی ژرف برای آینده کردها در عراق، سوریه و منطقه به همراه دارد.
در هفته گذشته، حدود ۳۰ عضو حزب کارگران کردستان ترکیه یا (پ.ک.ک) با لباس های نظامی زیتونی رنگ، در کنار مقاماتی از عراق و ترکیه، در مجموعه ای غاری در کوهستان های بیرون از شهر سلیمانیه گرد آمدند. آنان اما برای جنگ نیامده بودند. جنگ افزارهایشان را زمین گذاشتند، کمربندهای جنگی را باز کردند و تفنگ های کلاشنیکف خود را در دیگی نقره ای شکل انداختند و سپس آتش زدند؛ حرکتی نمادین، مشابه جشن نوروز که در فرهنگ کردی نشانه ای از نوزایی است.
پس از این تحول، روند خلع سلاح به نحو بی سابقه ای روان پیش رفت. رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه اعلام کرد که برای تصویب قوانین تکمیلی مرتبط با روند صلح، ائتلاف حاکم آماده همکاری با قانون گذاران کرد است؛ موضعی که برای سال ها غیرقابل تصور بود. اردوغان، که همواره احزاب کردی را به تروریسم متهم می کرد، این بار از "همراهی" با آنان سخن گفت.
پایان جنگ با پ.ک.ک، ترکیه را قادر می سازد تا مسیرهای تجاری خود را، مانند «جاده توسعه عراق» به خلیج فارس، امن سازد. مسیرهای تجاری از سوریه می توانند بازگشایی شوند و مناطق جنگ زده میزبان سرمایه گذاری و گردشگری شوند.
برای کردها، اکنون فرصتی کم سابقه برایبهرمند شدن از حقوق فرهنگی بیشتر، سرمایه گذاری در مناطق کردنشین و امکان بازگشت امن نیروهای پیشین پ.ک.ک به داخل جامعه ترکیه فراهم شده است. برای نخستین بار پس از دهه ها، افق صلح و ثبات نه فقط در ترکیه، بلکه در سراسر منطقه کردستان از سوریه تا عراق نمایان شده است.