به گزارش کردپرس، روزنامه توکیو مادرن تایمز، در گزارشی با اشاره به فشارهای روزافزون داخلی و خارجی بر کردهای سوریه برای توافق با دمشق، از عنوان «کردهای سوریه باید قوی بمانند  زیرا اسلام‌گرایان، آمریکا، ترکیه و دخالت‌های کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس آنها را در تنگنا قرار داده اند» را برای گزارش خود انتخاب کرده است.

علوی‌ها، مسیحیان، دروزی‌ها، سکولارها و سایر اقلیت‌های سوریه با تهدیدهای جدی از سوی ساختارهای قدرت تحت سلطه گروه‌های اسلام‌گرای سنیِ مرتبط با مراکز قدرت در دمشق مواجه‌اند.

حملات خشونت‌آمیز این گروه‌ها – به‌ویژه علیه علوی‌ها و دروزی‌ها (و در برخی موارد مسیحیان) – هشداری جدی برای کردهاست که چشم‌پوشی از آرمان‌های خودگردانی، فدرالیسم و اداره مناطق خود، در شرایط کنونی سوریه می‌تواند فاجعه‌بار باشد. این گروه‌های اسلام‌گرا بنا بر گزارش‌ها از حمایت سیاسی ایالات متحده تحت رهبری دونالد ترامپ، ترکیه و چند کشور عرب خلیج فارس برخوردارند، این در حالی است که شواهد گسترده از جنایات آنها علیه اقلیت‌ها وجود دارد.

این وضعیت باعث افزایش تنش میان دروزی‌های استان سویدا و قبایل سنی بدوی همسایه شده است، به‌ویژه پس از استقرار شبه‌نظامیان اسلام‌گرای سنی اعزام‌شده از دمشق. این نیروها متهم به ارتکاب خشونت‌های شدید، از جمله قتل‌عام غیرنظامیان دروزی‌اند.

بر اساس گزارش‌های معتبر، غیرنظامیان دروزی به دست نیروهای وابسته به رژیم اسلام‌گرای دمشق کشته شدند. طبق اعلام دیده‌بان حقوق بشر سوریه (SOHR)، دست‌کم ۷۱۸ نفر در منطقه سویدا جان خود را از دست دادند (آماری که پیش از اعلام رسمی تلفات نهایی منتشر شد) – بسیاری از قربانیان دروزهایی بودند که برخی از آنها توسط اسلام‌گرایان وابسته به قدرت‌مداران دمشق اعدام شدند. با روشن‌تر شدن ابعاد فاجعه، شمار کشته‌شدگان به بیش از ۱,۰۰۰ نفر افزایش یافت.

اوایل امسال هم حدود ۱,۷۰۰ علوی به دست گروه‌های اسلام‌گرای سنیِ همسو با چهره‌های بانفوذ در دمشق قتل‌عام شدند. این حملات، همراه با اقدامات مشابه علیه جوامع مسیحی و دروزی، بار دیگر نشان داد که مردم سوریه در برابر تهدیدهای احیاشده داعش، القاعده و دیگر جریان‌های افراطی سنی آسیب‌پذیرند.

ایالات متحده، اتحادیه اروپا، کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس، ترکیه و بریتانیا عملاً اقلیت‌های دینی و جوامع سکولار سوریه را در برابر نفوذ فزاینده نیروهای اسلام‌گرای سنی بی‌دفاع گذاشته‌اند. در این شرایط، کردها با نگرانی روزافزون تحولات را دنبال می‌کنند و بیم آن دارند که آنان نیز قربانی بعدی این روند باشند. برای کردها، تا زمانی که خودمختاری واقعی، فدرالیسم و اداره مناطق به تمامی اقلیت‌های در معرض خطر اعطا نشود، حفظ حضور نظامی در سوریه نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی حیاتی برای بقا و کرامت است.

با وجود گزارش‌های مستند درباره نسل‌کشی و جنایت علیه اقلیت‌های مذهبی – که آخرین نمونه آن قتل‌عام دروزی‌هاست – ترامپ و دیگر رهبران بین‌المللی همچنان فشار بر اسرائیل را برای پذیرش روند کنونی در سوریه افزایش داده‌اند. اما جامعه دروزی در اسرائیل انتظار می‌رود از تل‌آویو بخواهد که بازیگران اسلام‌گرای دمشق را به خاطر نقششان در بی‌ثباتی منطقه و سرکوب اقلیت‌ها، نظامی تحت فشار قرار دهد.

در همین حال، کردها – که همواره سدی در برابر جریان‌های افراطی اسلام‌گرای سنی بوده‌اند – با نگرانی عمیق به این تحولات می‌نگرند. رهبران کرد که از سوی بسیاری از متحدان پیشین رهاشده ، بیم دارند که مردمشان هدف موج بعدی خشونت‌های مهارنشده قرار گیرند. برای آنان، تداوم حضور نظامی در سوریه یک ضرورت راهبردی و مسئله بقاست.

ایالات متحده، اتحادیه اروپا، کشورهای عرب خلیج فارس، ترکیه و بریتانیا باید از خود بپرسند: چرا در برابر بازیگران اسلام‌گرای سنی دمشق که با سرکوب و ارعاب حکومت می‌کنند و متنوع‌ترین بافت مذهبی و فرهنگی سوریه را نابود می‌سازند، همچنان سکوت کرده‌اند؟

اقلیت‌های مذهبی، سکولارها، کردها و دیگر گروه‌های به‌حاشیه‌رانده‌شده امروز با تهدیدی وجودی روبه‌رو هستند. پس چرا جامعه بین‌المللی اجازه می‌دهد موزاییک دینی و فرهنگی سوریه به پای منافع کوتاه‌مدت ژئوپلیتیکی قربانی شود؟

منبع: توکیو مادرن تایمز

نویسندگان: کاناکو میتا، ساواکو اوتسومی و لی جی واکر