به گزارش کرد پرس، سهمیه ۲۰۰ میلیون دلاری واردات کالا برای امسال، درست مانند سال گذشته که ۱۵۰ میلیون دلار از دست رفت، عملاً در آستانه نابودی قرار دارد؛ چرا؟ چون هنوز خبری از گمرک نیست. خبری از انبار و زیرساخت های اولیه دپوی کالا نیست. خبری از اجرای وعده های رنگارنگ مدیران منطقه آزاد هم نیست.

نتیجه این سوءمدیریت کاملاً روشن است؛ سهمیه ای که می توانست موجب اشتغال هزاران نفر در استان شود، با کمترین درصد سود ممکن به دیگر مناطق آزاد کشور واگذار می شود؛ فعالان اقتصادی کردستان از این فرصت ها بی نصیب می مانند، در حالی که مناطق دیگر کشور با همان سهمیه ها توسعه پیدا می کنند و و در نهایت، مدیران منطقه آزاد بانه – مریوان تنها به نشست های بی ثمر و وعده های توخالی بسنده می کنند.

آیا این چیزی جز خیانت آشکار به مردم کردستان است؟ آقایان مدیر! شما ۲ سال تمام فقط یک کار کرده اید: نابودی فرصت های استان؛ نه گمرکی ایجاد کرده اید، نه انبار و نه زیرساختی ساخته اید، نه حتی توانسته اید سهمیه ای که دولت برای توسعه کردستان اختصاص داده را حفظ کنید.

با این اوصاف باید پرسید: منطقه آزاد بانه و مریوان واقعاً چه کارکردی دارد؟

آیا فلسفه وجودی این منطقه فقط این بوده که بهانه ای برای نمایش ناکارآمدی مدیریتی باشد؟

مردم کردستان باید تا چه زمانی شاهد از دست رفتن سرمایه های ملی و فرصت های اقتصادی شان باشند؟

مدیران منطقه آزاد بانه – مریوان اگر اندکی حس مسئولیت داشتند، امروز یا باید پاسخگو می بودند یا جای خود را به کسانی می دادند که بتوانند حداقل از هدر رفتن سرمایه ملی جلوگیری کنند؛ اما آنچه دیده می شود، تنها بی عملی، سکوت و افتخار به هیچ کاری نکردن است.

کردستان امروز بیش از هر زمان دیگری به مدیریت جهادی، شفاف و پاسخگو نیاز دارد؛ نه مدیریتی که هنر آن فقط در «واگذاری فرصت ها به دیگران» باشد.

یادداشت: سروش حبیبی راد