به گزارش کردپرس، چیغدم دوغو عضو شورای اجرایی KJK، (Koma Jinên Kurdistan/اتحادیهٔ زنان کُردستان) در گفت‌وگویی تلویزیونی تصریح کرد حقِ «امید» و سایر گره‌های حقوقی باید در داخل ترکیه و با اصلاحات دموکراتیک حل‌وفصل شود، نه صرفاً با اتکاء به نهادهای خارجی. او یک قرن سیاستِ انکار و «تروریستی‌سازی» را مانعِ شناسایی واقعیتِ جنگ و راه‌حل سیاسی دانست و چارچوب راهبردی «صلح–جامعهٔ دموکراتیک–انتگراسیون دموکراتیک» را تبیین کرد. به گفتهٔ دوغو، کمیسیون پارلمانی باید از شنیدن صرف عبور کرده، سیاست حل و نقشهٔ راه ارائه کند و با اوجالان مستقیماً گفت‌وگو شود—در امرالی یا در صحن مجلس.

چیغدم دوغو، در ارزیابی تازه‌ای از روند صلح و جایگاه عبدالله اوجالان تأکید کرد که «اوجالان رئیسِ مذاکره‌کنندگان است و باید در شرایط برابر و آزاد قرار گیرد؛ بدون آزادیِ فیزیکی او پیشرویِ معنادارِ روند صلح ممکن نیست.» او با اشاره به رأی مرتبط با «حق امید»، محور حل‌وفصل بحران را «درون‌زا» دانست و گفت: «حق امید و دیگر گره‌ها باید در چارچوب دموکراتیک‌سازی سیاست و قوهٔ قضائیه در داخل ترکیه حل شود، نه صرفاً با ارجاع به نهادهای خارجی.»

او با نقدِ گفتمان امنیتی و انکاریِ حاکم طی سدهٔ گذشته افزود: «یک قرن سیاستِ انکار و برچسب‌زنیِ تروریستی، واقعیتِ جنگ را از شناسایی سیاسی دور نگه داشته و راهِ حل را مسدود کرده است. تا زمانی که این رویکرد اصلاح نشود، هیچ ابتکار سیاسی به نتیجه نمی‌رسد.»

دوغو چارچوب راهبردی پیشنهادیِ جنبش را چنین توضیح داد: «سه‌گانهٔ صلح، جامعهٔ دموکراتیک و انتگراسیون دموکراتیک ستون‌های روندند. مقصود از ادغام/انتگراسیون، پیوستن نیروها به جمهوریِ دموکراتیکِ در حال شکل‌گیری است—نه ادغام در وضعیتِ کنونی. این مسیر مستلزم به‌رسمیت‌شناختنِ حقوق، هویت و سازوکارهای مشارکتِ دموکراتیک است.»

عضو ارشد KJK نقش قوهٔ مقننه را «کلیدی» توصیف کرد و گفت: «کمیسیون پارلمانی باید از شنیدنِ صرف فراتر برود، سیاستِ حل و نقشهٔ راه ارائه کند و برای شکستنِ پیش‌داوری‌ها گفت‌وگوی مستقیم با اوجالان را در دستور بگذارد؛ چه با دیدار در امرالی و چه با سخنرانی او در مجلس. تنها از این راه می‌توان روندی شفاف، مشروع و توافق‌محور را پیش برد.»

به گفتهٔ دوغو، تحقق این اهداف مستلزم تغییرِ پارادایم از امنیت‌محوری به راه‌حل سیاسی و مشارکتِ برابرِ همهٔ بازیگران است؛ تغییری که با آزادیِ فیزیکی اوجالان و تعریف نقش او به‌عنوان «رئیسِ مذاکره‌کنندگان» آغاز می‌شود.