حاشیه های پر رنگ تر از متن یک سفر

سرویس کردستان - معاونت محترم ریاست جمهوری در سفری سه روزه به کردستان در جلسات متعدد برخی مشکلات منطقه را با مسئولین استان مورد بررسی قرار داد، سفر طولانی مدیران ارشد به مناطق و رسیدگی به امورات جامعه امری ممدوح و پسندیده است اما حاشیه های یکی از نشست های این سفر از متن آن پر رنگ تر بود.

کرد پرس، سفری که می توانست حداقل برخی مشکلات مناطق محر وم استان را مرتفع کند اما چالش هایی را به دنبال داشت و امواج این چالش ها حاشیه ساز شد. در این سفر بغض برخی شخصیت ها و برخی جریانات سیاسی ترکید و جلسه نشست با فعالان سیاسی به محاکمه استاندار تبدیل گردید.

سوای از عملکرد استاندار، چنین حجمی از گلایه ها و انتقادها از یک استاندار که هنوز عمر والی گری او به یک سال نرسیده آن هم توسط جریانات همسو با دولت بی سابقه بوده است.

شاید ریشه این ناملایمات به نحوه چینش مدیران دستگاه های اجرایی بر گردد که در تمامی دولت ها و استان ها پدیده ای رایج است اما در کردستان آهنگ تندی به خود گرفته است.

نحوه انتقادات جریانات همسو با دولت از استاندار به قدری است که فراتر از سهم خواهی مرسوم جریانات سیاسی سابق می باشد.

معاونت محترم ریاست جمهوری که  تعلق خاطری به استان و جریان همسوی با دولت دارد می توانست حاشیه ها را مدیریت کند ولی حجم انتقادات گسترده و پژواک آن در فضای مجازی استان عرصه را بر عقلانیت سیاسی تنگ کرده است.

اما مطالبی چند پیرامون این حاشیه ها که می تواند به روشنگری و ریشه یابی آن کمک کند.

آنچه مسلم است این دغدغه هایی که بعضا با حرارت بیان می دارند هرگز در کف جامعه ملموس نیست. بلکه غلیان سیاسی است که محفل قشری خاص را گرم می کند وگرنه توده مردم  سرگرم زندگی عادی خود هستند و دغدغه هایی هم که دارند برگرفته از همین روال زندگی عادی است. بازی های سیاسی مخصوص جمعی از نخبگان است. مردم در حال حاضر درگیر مسایل زندگی خود هستند و حتی عمدتا نام مدیران لاحق سابق را هم به یاد ندارند. بنابراین چنین مطالباتی با این حجم گسترده بیشتر مخصوص محافل چند نفره است تا مطالبه عمومی.

بعضا سخن از بازگشت برخی مدیران سابق به عرصه مدیریت استان به میان آورده اند، بعضاً سودای جایگزینی را در سر می پرورانند، بعضاً تفاوتی برایشان ندارد فقط مهم این است که در هر دولتی منتقد باشند.

دغدغه مردم کوچه و بازار چیز دیگری است. همانند سیاسیون به موضوعات نمی نگرند. وقتی آنان می بینند اراده انتصاب استاندار کُرد در دستور کار حاکمیت قرار گرفته است و برای اولین بار مدیر استان از بین اکثریت جمعیت استان انتخاب شده، برایشان مسرت بخش می باشد. برای آنها مهم نیست فلان جریان در قدرت باشد یا نباشد مهم این است که استانداری از جنس خودشان که سال ها مطالبه گر آن بودند در این منصب قرار گرفته است.

تصور اینکه اراده حاکمیت مجددا به عقب برگردد و انتصابی به روال سابق داشته باشد امری بعید می باشد. کسانی سال ها شعار استاندار بومی می دادند اینک این شعار محقق شده است و بر مدعیان این شعار است که این دستاورد را به فال نیک بگیرند و مدیریت بومی را در فائق آمدن بر مشکلات و رفع موانع توسعه کمک نمایند. کسانی که خود را حزبی می دانند و معتقد به کار حزبی و گروهی هستند چگونه به شیوه های غیر حزبی تمسک می کنند؟

البته بکار گیری مدیران کارآمد از بین نیروهای همسوی با دولت  ذمه مدیریت استان است و قاعدتا این دغدغه نیروهای همسو باید مورد توجه قرار گیرد اما افزایش فشار با هدف قرار گیری نام «یک یا چند نفر خاص» در انتصابات حتما ضد توسعه و حتما ناشایست است.

نیروهای سیاسی استان با وجود گلایه هایی که دارند باید خویشتن دار هم باشند و با درک شرایط به موفقیت استاندار بومی کمک کنند با چنین دیدگاهی هرگونه نامهربانی نسبت به رویکرد جدید دولت در انتخاب مدیران عالی در مناطق قومی و مذهبی مذموم است.

کد خبر 2787099

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha