کرد پرس-  نمودار منتشر شده از نتایج امسال  بیانگر آن است که به ویژه در دو گروه آموزشی علوم تجربی و ریاضی، صاحیان درآمدهای بالا در دهک های 9 و 10 اقتصادی، بیشترین رتبه های زیر 3000 را بدست آوردەاند.
این امر مبین آن است که اکثریت پزشکان، دندانپزشکان، داروسازان و مهندسان آینده از میان خانواده های متمول و مرفه برگزیده می شوند.
این تحول یک پیامد اساسی بالقوه ویرانگر را بدنبال دارد:
امکان پیشرفت و تحرک اجتماعی برای اقشار کم برخوردار از راه تحصیلات عالی کم تر از هر زمانی است و چه استعدادهای فراوانی زیر چرخ های ماشین غول پیکر بی عدالتی له می شوند.
از این منظر در ایران نیمەی دوم قرن بیست - دوران پهلوی دوم و دو دهەی ابتدایی پس از انقلاب - فرصت های بیشتر و برابرتری برای فرودستان اقتصادی وجود داشت.
چرا که با ترکیبی از استعداد و پشتکار می توانستید به موفقیت های تحصیلی و سپس فرصت های شغلی ممتاز و درآمدزا دست پیدا کنید.
اما در سه دهەی اخیر با فرادستی نوعی " نئولیبرالیسم اسلامی " بر یک ساختار اقتصادی فاسد و رانتی، عملا این امکان از بخش مهمی از جمعیت سلب شده است.
درست است که در پنجاه سال طلایی موصوف، نابرابری عمودی وجود داشت و به آسانی با ضریب جینی قابل محاسبه بود.
اما نابرابری افقی به معنای بی عدالتی در دسترسی به خدمات آموزشی، درمانی، ورزشی و تفریحی و جداسازی فضاهای زندگی و سطوح نابرابر کیفیت زندگی هرگز به اندازەی امروز نبود.
نکتەی تلخ اینجاست که بی عدالتی پیشگفته به کنکور سراسری و دانشگاه های داخلی محدود نمی شود.
کسانی که موفق به کسب رتبه های مناسب نشدەاند، می توانند به دانشگاه های کم اعتبار کشورهای دور و نزدیک رفته و پس از بازگشت به کشور با پرداخت مبلغی، مدرک تحصیلی شان را معادل سازی کنند.
این موارد جدا از سهمیەهای وحشتناک و مبتذلی است که در یک نظام رانتیر بر مبنای نوعی حامی پروری رها از منطق و نظارت توزیع می شود.
اینها گوشەای از کارنامەی درخشان تراکم نابرابری افقی و عمودی در ایران امروز است!
صلاح الدین خدیو