به گزارش کردپرس ولادیمیر فان‌ویلگنبورگ در مصاحبه با نشریه آنتولد سیریا درباره وضعیت کردها و توافقات آنها با دولت سوریه گفت: گفت که نیروهای دموکراتیک سوریه همیشه به دنبال توافق با دمشق بوده‌اند، حتی در دوران حکومت پیشین. وی تاکید کرد که توافق، غیرالزام‌آور است و شامل آتش‌بس و بازگشت آوارگان می‌شود، اما موضوع اصلی – تمرکز یا تمرکززدایی دولت سوریه – همچنان مبهم است و اختلافات باقی مانده‌اند. توافق همچنین ادغام نهادهای نظامی و مدنی در شمال‌شرق سوریه را مطرح می‌کند، اما جزئیات اجرایی آن روشن نیست.
او درباره ماهیت این توافق افزود: این توافق غیرالزام‌آور است و برخی بندهای مشخص دارد: آتش‌بس و بازگشت آوارگان. اما درباره مسئله اصلی – یعنی اینکه سوریه دولتی متمرکز باشد یا غیرمتمرکز – سکوت کرده است. به همین دلیل اختلافات بزرگی باقی مانده. توافق همچنین ادغام نهادهای نظامی و مدنی در شمال‌شرق سوریه را مطرح می‌کند، بی‌آنکه چگونگی اجرای آن را توضیح دهد.
این کارشناس مسائل کردها درباره احتمالی بی میلی کردها به اجرای این توافق گفت: رویکرد SDF تغییر نکرده است. اما حوادث سواحل با علوی‌ها و تلاش دمشق برای یکپارچه‌سازی اجباری سویدا با زور نظامی، بی‌اعتمادی بیشتری میان SDF و دولت مرکزی ایجاد کرده است. دمشق از بسیج قبایل علیه دروزی‌ها استفاده کرد و احتمال دارد همین روش را علیه SDF نیز به‌کار گیرد.
ولادیمیر وان ویلگنبرگ درباره چرایی برگزاری کنفرانس حسکه گفت: این اقدام برای افزایش فشار بر دمشق به‌منظور پذیرش تمرکززدایی و همچنین ایجاد اتحاد با گروه‌های دیگر در سوریه بود. لغو نشست پاریس بیشتر به مخالفت ترکیه با برگزاری آن در فرانسه بازمی‌گردد تا این کنفرانس.
او درباره احتمال نیروهای دولتی در مناطق تحت کنترل کردهای سوریه به علت رویگردانی نیروهای عرب از کردها گفت: بله، چنین احتمالی وجود دارد. در نبرد منبج، بخشی از شورای نظامی منبج از SDF جدا شد و به نیروهای تحت حمایت ترکیه پیوست. بنابراین امکان تغییر جبهه نیروهای عرب در SDF وجود دارد. اکنون که رژیم اسد سقوط کرده و گروه‌های وابسته اخراج شده‌اند، برخی قبایل ممکن است به دمشق نزدیک‌تر شوند.
این کارشناس هلندی درباره احتمال حضور برخی چهره های کرد در دولت الشرع گفت: واقعیت این است که کردهای مناطق عرب‌نشین در کنفرانس نقش زیادی نداشتند، زیرا بیشتر در جامعه اکثریت عرب ادغام شده‌اند. دمشق البته از حضور تکنوکرات‌های کرد در دولت جدید به‌عنوان نمایندگی کردها یاد می‌کند، اما آنها پایگاه قبیله‌ای یا نظامی قوی ندارند. در گذشته گروه‌های مسلح کردی همسو با ارتش آزاد علیه YPG و SDF در عفرین جنگیدند، اما بعدها به حاشیه رانده شدند یا رهبرانشان بازداشت شد.
او در پاسخ به این سوال که انحلال پ‌ک‌ک در ترکیه با هدف حفظ پروژه SDF در سوریه صورت گرفته است، گفت: مطمئن نیستم. پ‌ک‌ک پیش‌تر نیز مذاکرات صلح با دولت ترکیه را تجربه کرده است. اما این تحول می‌تواند به SDF کمک کند تا راحت‌تر با ترکیه و دولت جدید دمشق تعامل کند.
ویلگنبرگ درباره علت مخالفت ترکیه با اختصاص وضعیت ویژه برای کگردها در سوریه به این نشریه گفت: ترکیه همواره طرفدار دولت متمرکز در سوریه بوده و خواستار انحلال SDF است. حتی اگر همین تمرکزگرایی یکی از دلایل آغاز انقلاب سوریه بوده باشد. اگر گفت‌وگوهای SDF با دمشق شکست بخورد، ممکن است آنها به‌طور مستقیم با ترکیه وارد مذاکره شوند.
ویلگنبرگ در این سوال که آیا حمایت ترکیه از حمله احتمالی به SDF می‌تواند روند صلح را به خطر اندازد، افزود: فکر نمی‌کنم ترکیه مستقیماً با ارتش و پهپاد وارد عمل شود. اما احتمالاً در صورت حمله دمشق به SDF، حمایت اطلاعاتی ارائه خواهد داد. نمونه‌های گذشته در منبج و تل‌رفعت نشان می‌دهد سطح حمایت آنکارا کمتر از عملیات‌های عفرین (۲۰۱۸) و سریکانی و تل‌ابیض (۲۰۱۹) بوده است. با این حال، خطر درگیری در ارتش جدید سوریه – که هم شامل گروه‌های تحت حمایت ترکیه و هم SDF می‌شود – همچنان وجود دارد.
نظر شما