به گزارش کردپرس، نشریه نشنال کانتکست گزارش داد: در حالی‌که فرایند صلح میان دولت ترکیه و حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) وارد مراحل پیشرفته شده، سرکوب مخالفان در این کشور تشدید یافته و شمار زندانیان به بالاترین سطح در تاریخ جمهوری ترکیه رسیده است. تنها در فاصله ژانویه تا سپتامبر ۲۰۲۵، جمعیت زندان‌ها نزدیک به ۳۶ هزار نفر افزایش یافته و رکوردی تازه را ثبت کرده است.
نشنال کانتکست نوشت: اساس آمار رسمی اداره کل زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها ، تا اول سپتامبر ۲۰۲۵، تعداد کل زندانیان در ترکیه به ۴۱۹ هزار و ۱۹۴ نفر رسید. از این میان، ۳۵۶ هزار و ۷۱۰ نفر محکوم قطعی و ۶۲ هزار و ۴۸۴ نفر در بازداشت موقت به سر می‌برند. تنها در یک ماه، از اوت تا سپتامبر، بیش از ۶ هزار نفر به جمعیت زندانیان اضافه شده است.
افزایش تعداد زندانیان در ترکیه در شرایطی رخ می‌دهد که عبدالله اوجالان، رهبر زندانی پ.ک.ک، صلح و خلع سلاح را مشروط به «وجود جامعه‌ای دموکراتیک و فضای سیاسی» دانسته بود. او تأکید کرده است که راه‌حل مسئله کردها تنها از مسیر گشودن فضای سیاسی امکان‌پذیر است، نه از طریق «انحرافات ملی‌گرایانه افراطی» همچون دولت-ملت جداگانه، فدرالیسم یا خودمختاری اداری.
با این حال، واقعیت میدانی خلاف این ادعا را نشان می‌دهد. کمیسیون پارلمانی تازه‌تأسیس که مسئول بررسی اصلاحات قانونی برای پشتیبانی از روند صلح است، به جلسات هفتگی خود ادامه می‌دهد، اما هم‌زمان شمار زندانیان، از جمله رهبران کرد و چهره‌های مخالف، همچنان رو به افزایش است. صلاح‌الدین دمیرتاش، رهبر برجسته کرد، همچنان در زندان باقی مانده؛ در حالی‌که دیوان اروپایی حقوق بشر حکم آزادی او را صادر کرده است. همچنین از ابتدای سال جاری میلادی، علاوه بر هزاران شهروند عادی، چهره‌های شناخته‌شده‌ای همچون اکرم امام‌اوغلو نیز به زندان افتاده‌اند.
کارشناسان معتقدند این تناقض دو توضیح اصلی دارد: نخست اینکه جنبه‌های حقوقی و قانونی روند صلح هنوز کامل نشده و نیازمند تصویب قوانین تازه در پارلمان است. دوم اینکه زبان «دموکراتیک‌سازی» شاید بیشتر پوششی برای توافقات سیاسی پنهان میان اوجالان و دولت ترکیه باشد؛ توافقاتی که نه به معنای گسترش واقعی دموکراسی، بلکه به‌منظور بازتعریف تقسیم قدرت میان حکومت و جنبش کردها از طریق اوجالان صورت می‌گیرد
نظر شما